Wielka Karta Swobód (z łac. Magna Charta Libertatum), to akt, który został wydany w 1215 roku przez króla Jana bez Ziemi. Od strony formalnej był to przywilej, ustanowiony przez władcę ze względu na naciski możnowładztwa.
Tekst tego dokumentu powoduje, że jest on nazywany jedną z historycznych ustaw zasadniczych Wielkiej Brytanii - dotyka on bowiem kwestii wolności obywatelskich. Wielka Karta Swobód była również ograniczeniem niektórych uprawnień monarchy (przede wszystkim sadowych i podatkowych).